اثر ساختار بافت بر خواص کششی ژئوگریدهای حلقوی تاری

ژئوگرید ها دسته ای مهم از مواد ژئوسنتتیک را تشکیل می دهند که کاربردهای زیادی در طرح های مهندسی عمران دارند. بخشی از ژئوگریدها به وسیله فرایندهای نساجی تولید می شوند. این نوع از ژئوگریدها شامل یک پارچه تقویت کننده پوشش داده شده به وسیله نوعی ماده پلیمری هستند. در این پژوهش، دو ساختار رایج به عنوان پارچه خام ژئوگرید در سامانه حلقوی تاری تولید شد. در این ساختارها نخ های تقویت کننده که از جنس پلی استر با نمرات زیادند، به وسیله نخ های متصل کننده پلی استری با حرکت لپینگ مشخص به بدنه پارچه متصل می شوند. پس از انجام عملیات پوشش دهی با نوعی رزین آکریلیکی و انجام آزمون کشش مشخص شد، در ساختاری که در آن نخ های تقویت کننده به وسیله نخ های متصل کننده محصور می شوند، نسبت به ساختاری که نخ های تقویت کننده در آن آزاد هستند، میانگین نیروی پارگی و ازدیاد طول تا پارگی بیشتر و ضریب تغییرات کمتر است. این مسئله به علت نظم و آرایش یافتگی بیشتر و در نتیجه توزیع یکنواخت تر بار کششی روی نخ های تقویت کننده در ساختار اول است. ساختار مزبور برای تولید ژئوگرید از نخ های انعطاف پذیر مانند نخ های پلی استر ساختاری مناسب تشخیص داده شد.